PETER  APOSTLE  OF  JESUS  CHRIST

Acts Chapter 3 verses 1-26 – Peter tells a lame man to walk

མཛད་པ། 3

1 ཉིན་ཞིག་སྐུ་ཚབ་པེ་ཏྲོ་དང་ཡོ་ཧ་ནན་གཉིས་ཕྱི་དྲོའི་ཆུ་ཚོད་གསུམ་པའི་སྨོན་ལམ་འདེབས་པའི་དུས་སུ་མཆོད་ཁང་ལ་ཡར་ཕེབས་པའི་ཚེ།

2 མི་རྣམས་ཀྱིས་སྐྱེས་དུས་ནས་ཞ་བོ་ཡིན་པ་ཞིག་ཁུར་ཏེ་ཡོང༌། ཞ་བོ་དེས་མཆོད་ཁང་ལ་འགྲོ་མཁན་རྣམས་ལ་སློང་བའི་ཆེད་དུ་ཁོ་ཚོས་མཛེས་པ་ཞེས་ཟེར་བའི་རྒྱལ་སྒོར་ཉིན་ལྟར་བཞག

3 ཞ་བོ་དེས་པེ་ཏྲོ་དང་ཡོ་ཧ་ནན་མཆོད་ཁང་གི་ཁྱམས་རའི་ནང་དུ་ཕེབས་གྲབས་ཡོད་པ་མཐོང་ནས་སྦྱིན་པ་སློང༌།

4 འོན་ཀྱང་པེ་ཏྲོ་དང་ཡོ་ཧ་ནན་གཉིས་ཀྱིས་ཁོ་ལ་ནན་གྱིས་བལྟས་ཏེ་པེ་ཏྲོས་ “ང་ཚོར་ལྟོས་དང་” ཞེས་གསུངས་ནས།

5 སྦྱིན་པ་འཐོབ་པར་རེ་བ་བྱས་ཏེ། མི་དེས་ཁོང་ཚོར་དོ་སྣང་བྱས།

6 པེ་ཏྲོས་ “དངུལ་ཡང་ན་གསེར་ང་ལ་མེད་ཀྱང༌། ང་ལ་ཡོད་པ་དེ་ཁྱེད་ལ་སྟེར་རྒྱུ་ཡིན། ན་ཙ་རེལ་པ་ཡེ་ཤུ་མཱ་ཤི་ཀའི་མཚན་གྱི་ཐོག་ནས་ཡར་ལོངས་ལ་སོང་ཞིག་” ཅེས་གསུངས་ནས།

7 ཁོང་གིས་ཁོའི་ལག་པ་གཡས་པ་ནས་བཟུང་སྟེ་ཡར་བསྐྱོར་བ་དང་ལངས་སུ་བཅུག འཕྲལ་དུ་ཁོའི་རྐང་པ་བརྟན་པོར་གྱུར།

8 ཡར་མཆོངས་ཤིང་ལངས་ནས་འགྲོ་ཐུབ་པར་གྱུར། དེ་ནས་གོམ་པ་སྤོས་པ་དང་མཆོངས་ནས་དཀོན་མཆོག་ལ་བསྟོད་དེ་མཆོད་ཁང་གི་ཁྱམས་རའི་ནང་དུ་ཁོང་ཚོ་དང་མཉམ་དུ་ཕྱིན།

9 མི་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་མི་དེ་འགྲོ་བ་དང་དཀོན་མཆོག་ལ་བསྟོད་པར་མཐོང་ཞིང༌།

10 སྔར་མི་རྣམས་ལ་སློང་བའི་ཆེད་དུ་མཛེས་པའི་རྒྱལ་སྒོར་སྡོད་མཁན་སྤྲང་པོ་ཡིན་པར་ངོ་ཤེས་པས། ཁོ་ལ་ཅི་བྱུང་བར་ཧ་ལས་ཤིང་ཡ་མཚན་ཆེན་པོ་སྐྱེས།

སྐུ་ཚབ་པེ་ཏྲོས་མི་ཚོགས་ལ་ཆོས་བསྒྲགས་པ།

11 མི་དེས་པེ་ཏྲོ་དང་ཡོ་ཧ་ནན་བཟུང་བཞིན་ཡོད་དུས་མི་ཐམས་ཅད་ཡོངས་སུ་ཧ་ལས་ཤིང༌། ཁོང་ཚོའི་རྩར་སོ་ལོ་མོན་གྱི་གཡབ་རིང་ཞེས་བྱ་བར་རྒྱུག་ནས་འཛོམས།

12 པེ་ཏྲོས་དེ་མཐོང་ནས་མི་རྣམས་ལ་ “ཀྱེ་ཡི་སི་ར་ཨེལ་པ་རྣམས། དོན་འདི་ལ་ཅིའི་ཕྱིར་ཡ་མཚན་སྐྱེས་ལ་ང་ཚོར་ནན་གྱིས་ལྟ། ངེད་གཉིས་ཀྱི་ནུས་མཐུའམ་ཆོས་སེམས་ཀྱི་སྒོ་ནས་མི་འདི་འགྲོ་ཐུབ་པར་གྱུར་སྙམ་མམ།

13 ང་ཚོའི་མེས་པོ་ཨབ་ར་ཧམ་དང༌། ཨི་སཱག་དང༌། ཡ་ཀོབ་བཅས་ཀྱི་དཀོན་མཆོག་གིས་ཁོང་གི་ཞབས་ཕྱི་ཡེ་ཤུ་འཕགས་པར་མཛད་པ་ཡིན། སྔར་པི་ལ་ཏུ་ཡིས་ཡེ་ཤུ་གློད་པར་ཐག་གཅོད་བྱས་ཟིན་ཡང༌། པི་ལ་ཏུའི་མདུན་དུ་ཁྱོད་རྣམས་ཀྱིས་ཁོང་དགྲ་བོར་གཏད་ནས་དོར།

14 ཁྱོད་རྣམས་ཀྱིས་སྐྱེས་བུ་དམ་པ་དང་རྣམ་པར་དག་པ་དེ་དོར་ནས་མི་གསོད་མཁན་ཅིག་གློད་པར་ཞུས་པས།

15 ཚེ་སྲོག་གི་འགོད་པ་པོ་དེ་བསད། དཀོན་མཆོག་གིས་ཁོང་འཆི་བ་ནས་སླར་གསོན་པོར་མཛད་པ་ལ་ང་ཚོས་དཔང་པོ་བྱེད།

16 ཁྱེད་ཀྱིས་མཐོང་བ་དང༌། ངོ་ཤེས་པའི་མི་འདི་གཙོ་བོ་ཡེ་ཤུའི་མཚན་ལ་དད་པའི་སྒོ་ནས་གསོས་པར་འགྱུར། ཁོང་གི་མཚན་དང༌། ཁོང་བརྒྱུད་ནས་བྱུང་བའི་དད་པ་ཡིས་ཁྱེད་ཚོའི་མདུན་དུ་མི་འདི་ཁམས་བཟང་པོར་མཛད་པ་ཡིན།

17 ད་སྤུན་ཟླ་རྣམས། ཁྱེད་དང་ཁྱེད་ཀྱི་དཔོན་པོ་རྣམས་ཀྱིས་དོན་ལ་རྨོངས་པའི་སྒོ་ནས་དེ་བཞིན་དུ་བྱས་པར་ངས་ཤེས།

18 དཀོན་མཆོག་གིས་སྔར་ལུང་སྟོན་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་བཀའ་བརྒྱུད་ནས་རང་གིས་མངགས་པའི་མཱ་ཤི་ཀ་སྡུག་བསྔལ་མྱོང་དགོས་ཞེས་གསུངས་པ་ནི། དེ་བཞིན་དུ་དཀོན་མཆོག་གིས་བསྒྲུབས་པར་མཛད།

19 དེ་བས་ན་ཁྱེད་ཚོས་སྤྱོད་པ་ངན་པ་རྣམས་སྤངས་ནས་སེམས་སྒྱུར་ཞིང་དཀོན་མཆོག་ལ་བློ་སེམས་གཏོད་དང༌། དེ་ནི་ཁྱེད་ཀྱི་སྡིག་ཉེས་སེལ་བར་འགྱུར་བ་དང༌།

20 དཀོན་མཆོག་གི་མདུན་ནས་ལྷོད་པའི་དུས་ལ་འབབ་ཞིང༌། ཁོང་གིས་ཁྱེད་རྣམས་ཀྱི་དོན་དུ་བསྐོས་པའི་མཱ་ཤི་ཀ་སྟེ་ཡེ་ཤུ་མངག་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ།

21 ཁོང་ནི་དམ་པའི་ལུང་སྟོན་པའི་བཀའ་ཡི་སྒོ་ནས་དཀོན་མཆོག་གིས་གནའ་བོ་ནས་གསུངས་པའི་དོན་ཐམས་ཅད་སླར་གསོ་བའི་དུས་མ་འབབ་པའི་བར་དུ། དཀོན་མཆོག་གི་ཞིང་ཁམས་སུ་བཞུགས་དགོས།

22 ལུང་སྟོན་པ་མོ་ཤེ་ཡིས་གཙོ་བོ་ཁྱེད་ཀྱི་དཀོན་མཆོག་གིས་ཁྱེད་ཚོའི་དོན་ལ་ང་བཞིན་དུ་ལུང་སྟོན་པ་ཞིག་ཁྱེད་ཚོའི་ནང་ནས་བསྐོ་བར་འགྱུར་ཞིང༌། ཁོང་གིས་གསུང་བའི་བཀའ་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱོད་ཀྱིས་ཉན་དགོས།

23 ལུང་སྟོན་པ་དེའི་བཀའ་ལ་མི་ཉན་མཁན་ནི་དཀོན་མཆོག་གི་མི་རྣམས་དང་བྲལ་ནས་ཡོངས་སུ་འཇིག་པར་འགྱུར་ངེས་ཡིན་ཞེས་གསུངས།

24 ཡང་ཤ་མུ་ཨེལ་དང་ཁོང་གི་རྒྱུན་འཛིན་པ་རྣམས་ཀྱི་དུས་ནས་བཟུང་ལུང་སྟོན་པ་ཡོད་ཚད་ཀྱིས་དུས་འདིའི་སྐོར་ལུང་བསྟན།

25 དཀོན་མཆོག་གིས་མེས་པོ་ཨབ་ར་ཧམ་ལ་ཁྱེད་ཀྱི་བུ་རྒྱུད་ནས་ས་སྟེང་གི་མི་རིགས་ཐམས་ཅད་ལ་བྱིན་རླབས་འབྱུང་བར་འགྱུར་ཞེས་གསུངས་པས། ཁྱེད་ཚོ་ནི་ལུང་སྟོན་པ་རྣམས་ཀྱི་བུ་རྒྱུད་དང༌། དཀོན་མཆོག་གིས་ཁྱེད་ཀྱི་མེས་པོ་ལ་གནང་བའི་ཞལ་ཆད་ཀྱི་འཐོབ་མཁན་ཡིན།

26 དཀོན་མཆོག་གིས་ཁོང་གི་ཞབས་ཕྱི་ཡེ་ཤུ་མངག་སྐབས་སུ་ཁྱེད་ཚོར་ཐོག་མར་བཏང་བར་མཛད། དེ་ནི་མི་རེ་རེ་ངན་སེམས་ལས་སྒྱུར་དུ་བཅུག་ནས་ཁྱེད་རྣམས་ལ་བྱིན་གྱིས་རླབས་པའི་ཆེད་དུ་ཡིན་” ཞེས་གསུངས་སོ།།

 

************************************

 

Verses 1 – 10

ཉིན་ཞིག་སྐུ་ཚབ་པེ་ཏྲོ་དང་ཡོ་ཧ་ནན་གཉིས་ཕྱི་དྲོའི་ཆུ་ཚོད་གསུམ་པའི་སྨོན་ལམ་འདེབས་པའི་དུས་སུ་མཆོད་ཁང་ལ་ཡར་ཕེབས་པའི་ཚེ། མི་རྣམས་ཀྱིས་སྐྱེ་དུས་ནས་ཞ་བོ་ཡིན་པ་ཞིག་ཁུར་ཏེ་ཡོང༌། ཞ་བོ་དེས་མཆོད་ཁང་ལ་འགྲོ་མཁན་རྣམས་ལ་སློང་བའི་ཆེད་དུ་ཁོ་ཚོས་མཛེས་པ་ཞེས་ཟེར་བའི་རྒྱལ་སྒོར་ཉིན་ལྟར་བཞག ཞ་བོ་དེས་པེ་ཏྲོ་དང་ཡོ་ཧ་ནན་མཆོད་ཁང་གི་ཁྱམས་རའི་ནང་དུ་ཕེབས་གྲབས་ཡོད་པ་མཐོང་ནས་སྦྱིན་པ་སློང༌། འོན་ཀྱང་པེ་ཏྲོ་དང་ཡོ་ཧ་ནན་གཉིས་ཀྱིས་ཁོ་ལ་ནན་གྱིས་བལྟས་ཏེ་པེ་ཏྲོས་ “ང་ཚོར་ལྟོས་དང་” ཞེས་གསུངས་ནས།

སྦྱིན་པ་འཐོབ་པར་རེ་བ་བྱས་ཏེ། མི་དེས་ཁོང་ཚོར་དོ་སྣང་བྱས། པེ་ཏྲོས་ “དངུལ་ཡང་ན་གསེར་ང་ལ་མེད་ཀྱང༌། ང་ལ་ཡོད་པ་དེ་ཁྱེད་ལ་སྟེར་རྒྱུ་ཡིན། ན་ཙ་རེལ་པ་ཡེ་ཤུ་མཱ་ཤི་ཀའི་མཚན་གྱི་ཐོག་ནས་ཡར་ལོངས་ལ་སོང་ཤིག་” ཅེས་གསུངས་ནས། ཁོང་གིས་ཁོའི་ལག་པ་གཡས་པ་ནས་བཟུང་སྟེ་ཡར་བསྐྱོར་བ་དང་ལངས་སུ་བཅུག འཕྲལ་དུ་ཁོའི་རྐང་པ་བརྟན་པོར་གྱུར། ཡར་མཆོངས་ཤིང་ལངས་ནས་འགྲོ་ཐུབ་པར་གྱུར། དེ་ནས་གོམ་པ་སྤོས་པ་དང་མཆོངས་ནས་དཀོན་མཆོག་ལ་བསྟོད་དེ་མཆོད་ཁང་གི་ཁྱམས་རའི་ནང་དུ་ཁོང་ཚོ་དང་མཉམ་དུ་ཕྱིན།

མི་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་མི་དེ་འགྲོ་བ་དང་དཀོན་མཆོག་ལ་བསྟོད་པར་མཐོང་ཞིང༌། སྔར་མི་རྣམས་ལ་སློང་བའི་ཆེད་དུ་མཛེས་པའི་རྒྱལ་སྒོར་སྡོད་མཁན་སྤྲང་པོ་ཡིན་པར་ངོ་ཤེས་པས། ཁོ་ལ་ཅི་བྱུང་བར་ཧ་ལས་ཤིང་ཡ་མཚན་ཆེན་པོ་སྐྱེས།

Now Peter and John were going up to the temple at the hour of prayer, the ninth hour. And a man lame from birth was being carried, whom they laid daily at the gate of the temple that is called the Beautiful Gate to ask alms of those entering the temple. Seeing Peter and John about to go into the temple, he asked to receive alms. And Peter directed his gaze at him, as did John, and said, “Look at us.” And he fixed his attention on them, expecting to receive something from them. But Peter said, “I have no silver and gold, but what I do have I give to you. In the name of Jesus Christ of Nazareth, rise up and walk!” And he took him by the right hand and raised him up, and immediately his feet and ankles were made strong. And leaping up he stood and began to walk, and entered the temple with them, walking and leaping and praising God. And all the people saw him walking and praising God, and recognized him as the one who sat at the Beautiful Gate of the temple, asking for alms. And they were filled with wonder and amazement at what had happened to him.

As a result, a crowd gathered, and Peter took the opportunity to speak to them.

 

Verses 11,12

མི་དེས་པེ་ཏྲོ་དང་ཡོ་ཧ་ནན་བཟུང་བཞིན་ཡོད་དུས་མི་ཐམས་ཅད་ཡོངས་སུ་ཧ་ལས་ཤིང༌། ཁོང་ཚོའི་རྩར་སོ་ལོ་མོན་གྱི་གཡབ་རིང་ཞེས་བྱ་བར་རྒྱུག་ནས་འཛོམས། པེ་ཏྲོས་དེ་མཐོང་ནས་མི་རྣམས་ལ་ “ཀྱེ་ཡི་སི་ར་ཨེལ་པ་རྣམས། དོན་འདི་ལ་ཅིའི་ཕྱིར་ཡ་མཚན་སྐྱེས་ལ་ང་ཚོར་ནན་གྱིས་ལྟ། ངེད་གཉིས་ཀྱི་ནུས་མཐུའམ་ཆོས་སེམས་ཀྱི་སྒོ་ནས་མི་འདི་འགྲོ་ཐུབ་པར་གྱུར་སྙམ་མམ།

“Men of Israel, why do you wonder at this, or why do you stare at us, as though by our own power or piety we have made him walk?”

 

It was God’s power (v.12) that had performed the miracle.

The man had heard of Jesus of Nazareth, and Peter helped him to believe that Jesus was the Messiah. And it was through the man’s faith in Jesus that he was healed (v.16).

As for the crowd, he accuses them for choosing to release a life-taking murderer in place of Jesus the life-giver (v.14; Mark 15:6-15).

 

Verse 16

ཁྱེད་ཀྱིས་མཐོང་བ་དང༌། ངོ་ཤེས་པའི་མི་འདི་གཙོ་བོ་ཡེ་ཤུའི་མཚན་ལ་དད་པའི་སྒོ་ནས་གསོས་པར་འགྱུར། ཁོང་གི་མཚན་དང༌། ཁོང་བརྒྱུད་ནས་བྱུང་བའི་དད་པ་ཡིས་ཁྱེད་ཚོའི་མདུན་དུ་མི་འདི་ཁམས་བཟང་པོར་མཛད་པ་ཡིན།

“… you killed the Author of life, whom God raised from the dead. To this we are witnesses.”

 

Peter continues: ‘That was a dreadful thing done by you in ignorance. But it was all foretold.’

 

Verse 18

དཀོན་མཆོག་གིས་སྔར་ལུང་སྟོན་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་བཀའ་བརྒྱུད་ནས་རང་གིས་མངགས་པའི་མཱ་ཤི་ཀ་སྡུག་བསྔལ་མྱོང་དགོས་ཞེས་གསུངས་པ་ནི། དེ་བཞིན་དུ་དཀོན་མཆོག་གིས་བསྒྲུབས་པར་མཛད།

“God foretold by the mouth of all the prophets, that his Christ would suffer.”

 

And he urges them to repent for their sins to be cleared; and for their sorrow to be replaced by refreshing joy (v.20) and blessing (v.26)

 

Verses 19,20

དེ་བས་ན་ཁྱེད་ཚོས་སྤྱོད་པ་ངན་པ་སྤངས་ནས་སེམས་སྒྱུར་ཞིང་དཀོན་མཆོག་ལ་བློ་སེམས་གཏོད་དང༌། དེ་ནི་ཁྱེད་ཀྱི་སྡིག་ཉེས་སེལ་བར་འགྱུར་བ་དང༌། དཀོན་མཆོག་གི་མདུན་ནས་ལྷོད་པའི་དུས་ལ་འབབ་ཞིང༌། ཁོང་གིས་ཁྱེད་རྣམས་ཀྱི་དོན་དུ་བསྐོས་པའི་མཱ་ཤི་ཀ་སྟེ་ཡེ་ཤུ་མངག་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ།

“Repent therefore, and turn again, that your sins may be blotted out, that times of refreshing may come from the presence of the Lord …”

 

He quotes Moses’ prophecy, ‘You must obey that man chosen by God from among you; if not, you will be destroyed’ (vv.22,23). And he also quotes God’s words to Abraham, father of the Israelite people, ‘You will be the first of the nations to be blessed; and because of you all the nations on earth will come to be blessed’ (vv.25,26; Genesis 12:1-3).

Many of those who heard Peter there in the temple believed in Jesus as a result (Ch.4 verse 4).

 

**************

 

Peter had taken the opportunity to witness to Jesus, a work which the Lord had given to the apostles to perform (Acts 1:1,2,8), a task to begin in Jerusalem and then take out into all the world.

 

“… you will be my witnesses …”

 

The Jewish sangha (dge-‘dun) did not like it; and Peter and John were arrested (Ch.4:1-3). Next time we’ll read how this gave them even more opportunity to witness.

 

PETER  APOSTLE  OF  JESUS  CHRIST

Acts Chapter 4 verses 1-22 – The apostles Peter and John are brought to trial

མཛད་པ། 4

1 པེ་ཏྲོ་དང་ཡོ་ཧ་ནན་གྱིས་མི་ཚོགས་ལ་གཏམ་བྱེད་པའི་དུས་སུ་ཡ་ཧུ་དཱ་པའི་བླ་མ་རྣམས་དང༌། སཱ་ཅུ་སེ་པའི་ཕྱོགས་ཁག་ནང་ནས་ཁ་ཅིག་དང༌། མཆོད་ཁང་གི་སྲུང་དམག་གི་དཔོན་པོ་ཁོ་ཚོའི་འཁྲིས་སུ་སླེབས།

2ཁོང་གཉིས་ཀྱིས་གཙོ་བོ་ཡེ་ཤུའི་ཐོག་ནས་འཆི་བ་ལས་སླར་གསོན་པ་ཡོད་པར་བསྒྲགས་ཏེ་མི་རྣམས་ལ་ཆོས་བསྟན་གནང་བས་ཁོ་ཚོ་སེམས་ཤིན་ཏུ་འཁྲུགས་པས།

3 ཁོང་ཚོ་འཛིན་བཟུང་བྱས་པ་དང༌། དགོང་དྲོ་ཟིན་ཚར་བས་དེའི་སང་ཉིན་གྱི་བར་བཙོན་ཁང་དུ་བཅུག

4 འོན་ཀྱང་བཀའ་དེ་ཐོས་མཁན་གྱི་ནང་ནས་མི་མང་པོ་ཞིག་གིས་དད་པ་བྱས་ཏེ། དད་ལྡན་རྣམས་ཀྱི་གྲལ་དུ་སྐྱེས་པ་རྣམས་ཀྱི་གྲངས་ལྔ་སྟོང་ཙམ་དུ་གྱུར།

5 དེའི་ཕྱི་ཉིན་ཁོ་ཚོའི་དཔོན་པོ་དང༌། རྒན་པོ། ཆོས་ཁྲིམས་ལ་མཁས་པའི་མི་རྣམས།

6 ཡ་ཧུ་དཱ་པའི་བླ་ཆེན་གཙོ་བོ་ཨ་ན་སི། ཀ་ཡ་ཕཱ། ཡོ་ཧ་ནན། ཨ་ལིག་ཟན་ཌེར། བླ་ཆེན་གཙོ་བོའི་ནང་མི་ཐམས་ཅད་ཡེ་རུ་ཤ་ལེམ་དུ་འཛོམས།

7 བཙོན་པ་དེ་གཉིས་ཁོ་ཚོའི་དཀྱིལ་ལ་བཞག་ནས་ཁོ་ཚོས་ “ནུས་མཐུ་གང་ངམ། སུའི་མིང་ལ་བརྟེན་ནས་ཁྱོད་ཚོས་དོན་འདི་བསྒྲུབས་པ་ཡིན་ནམ་” ཞེས་དྲིས་པས།

8 སྐུ་ཚབ་པེ་ཏྲོ་དཀོན་མཆོག་གི་དམ་པའི་ཐུགས་ཉིད་ཀྱིས་གང་བར་གྱུར་ནས་ཁོ་ཚོར་ “ཀྱེ་དཔོན་རིགས་དང་རྒན་པོ་རྣམས།

9 གལ་ཏེ་ནད་པ་ཞིག་ལ་འཕྲིན་ལས་བྱས་པ་དང༌། ཅི་ལྟར་བྱས་ཏེ་ཁོ་གསོས་པར་གྱུར་བའི་སྐོར་ལ་ཁྱེད་རྣམས་ཀྱིས་ང་ཚོར་དེ་རིང་འདྲི་གཅོད་བྱས་ན།

10 ཁྱོད་རྣམས་ཀྱིས་རྒྱང་ཤིང་སྒང་ལ་བསད་ནས་དཀོན་མཆོག་གིས་འཆི་བ་ནས་གསོན་པོར་ལང་དུ་མཛད་པ་ན་ཙ་རེལ་པ་ཡེ་ཤུ་མཱ་ཤི་ཀའི་མཚན་གྱི་ཐོག་ནས་མི་འདི་ཁྱེད་ཀྱི་མདུན་དུ་ཁམས་བཟང་པོར་བཞུགས་པ་ཁྱེད་ཚོ་དང༌། ཡི་སི་ར་ཨེལ་གྱི་མི་ཚང་མས་ཤེས་པར་གྱིས་ཤིག

11 ཡེ་ཤུ་ནི་གསུང་རབ་ལྟར་ཁྱོད་ཚོ་བཟོ་པ་རྣམས་ཀྱིས་དོར་བའི་རྡོ་སྟེ་རྨང་རྡོར་གྱུར་བ་དེ་ཡིན་ནོ།

12 ཐར་པ་ནི་གཞན་སུ་ཡང་ལས་འབྱུང་མི་སྲིད། གང་ཡིན་ཞེ་ན། ང་ཚོ་ཐར་བར་འགྱུར་བའི་ཆེད་དུ་མི་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་མཚན་འདི་མ་གཏོགས་པར་གཞན་ཞིག་ནམ་འོག་ཏུ་གནང་བ་མ་ཡིན་ནོ་” ཞེས་གསུངས།

13 ཁོ་རྣམས་ཀྱིས་པེ་ཏྲོ་དང་ཡོ་ཧ་ནན་གྱིས་བློ་སྟོབས་ཆེན་པོས་གསུངས་པར་མཐོང་བ་དང༌། ཁོང་ཚོ་སློབ་གསོ་མྱོང་མེད་པའི་མི་སེར་ཡིན་པར་རྟོགས་ཏེ། ཡ་མཚན་ཆེན་པོ་སྐྱེས་ནས་དེ་གཉིས་གཙོ་བོ་ཡེ་ཤུ་དང་འགྲོགས་མྱོང་བ་ཡིན་པར་ཤེས།

14 ཡང་ཞ་བོ་ནད་ལས་གསོས་པར་གྱུར་བ་དེ་ཁོ་ཚོའི་དཀྱིལ་ལ་ལངས་ཏེ་སྡོད་པ་མཐོང་བས་ཁོ་ཚོས་ལན་ཅི་ཡང་བརྗོད་མ་ཐུབ་རྐྱེན།

15 ཁོང་ཚོས་ཁོ་གཉིས་གྲོས་ཚོགས་ཁང་ནས་ཕྱི་རུ་འདོན་པའི་བཀའ་བཏང་ནས། གཅིག་གིས་གཅིག་ལ་གཏམ་གླེང་བྱས་ཏེ་

16 “ངེད་རྣམས་ཀྱིས་མི་འདི་གཉིས་ལ་ཅི་བྱེད་པར་བྱ། ཡེ་རུ་ཤ་ལེམ་ལ་སྡོད་མཁན་ཀུན་གྱིས་ངོ་མཚར་བའི་རྟགས་བསྒྲུབས་པ་ཡིན་པར་ཤེས་པས་ང་ཚོས་དེ་མ་བྱུང་ཞེས་ཟེར་མི་སྲིད།

17 འོན་ཀྱང་དོན་འདི་མི་རྣམས་ཀྱི་ཁྲོད་དུ་སྔར་ལས་ལྷག་པ་མི་ཁྱབ་པའི་ཆེད་དུ་ང་ཚོས་ཁོ་རྣམས་ལ་ད་ནས་བཟུང་མཚན་འདིའི་ཐོག་ནས་སུ་ལ་ཡང་མི་འཆད་པའི་ཐ་ཚིག་བྱེད་རྒྱུ་ཡིན་” ཞེས་བཤད་པས།

18 ཁོ་ཚོ་གཉིས་བོས་པ་དང༌། གཙོ་བོ་ཡེ་ཤུའི་མཚན་ཐོག་ནས་ནམ་ཡང་གཏམ་བརྗོད་པ་དང་ཆོས་སྟོན་མི་ཆོག་པར་བཀའ་བཏང་ཡང༌།

19 པེ་ཏྲོ་དང་ཡོ་ཧ་ནན་གྱིས་ཁོ་ཚོར་ “ཁྱེད་ཀྱི་གསུང་ངམ། དཀོན་མཆོག་གི་བཀའ་ལ་ཉན་པ་ནི་དཀོན་མཆོག་གི་སྤྱན་སྔར་ཇི་ཞིག་འོས་པ་ཡིན་པར་ཁྱེད་ཀྱིས་ཐག་གཅོད་བྱེད་དགོས་ཏེ།

20 ང་ཚོས་གང་མཐོང་བ་དང་ཐོས་པའི་སྐོར་ལ་འཆད་རྒྱུ་ལས་ཐབས་གཞན་མེད་” ཅེས་གསུངས།

21-22 ངོ་མཚར་བའི་རྟགས་ཀྱིས་གསོས་པར་འགྱུར་བའི་མི་དེ་ལོ་བཞི་བཅུ་ལྷག་ཙམ་ལོན་པ་ཞིག་ཡིན་ཏེ། རྟགས་དེ་བྱུང་བས་མི་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་དཀོན་མཆོག་ལ་བསྟོད་པ་ཕུལ་བའི་རྐྱེན་གྱིས་ཁོང་གཉིས་ལ་ཉེས་ཆད་གཏོང་མ་ནུས། དེའི་ཕྱིར་གྲོས་ཚོགས་ཀྱིས་སྔོན་ལས་ལྷག་པའི་རྫིག་རྫིག་བཏང་ནས་ཁོང་རྣམས་གློད།

བློ་སེམས་གཅིག་མཐུན་གྱིས་སྨོན་ལམ་བཏབ་པ།

 

Last time we read in Chapter 3 how a lame man was healed in the temple, and what it was that Peter said to the crowd who saw the healing.

**************

Today in Chapter 4 we are told what happened next.

Because Peter and John were preaching about resurrection and life in the name of Jesus, both the temple authorities, and the Sadducees who did not believe in resurrection, were annoyed, and arrested them to be tried by a special gathering of national religious leaders.

Again, the Holy Spirit gave courage to Peter, and the words to speak.

The two prisoners are being examined before the sangha, but it is truly as if Peter is examining them, the sangha, before the judgment seat of God! He says, ’As for this man here, know this, that Jesus healed him.’

Verse 10

ཁྱོད་རྣམས་ཀྱིས་རྒྱང་ཤིང་སྒང་ལ་བསད་ནས་དཀོན་མཆོག་གིས་འཆི་བ་ནས་གསོན་པོར་ལང་དུ་མཛད་པ་ན་ཙ་རེལ་པ་ཡེ་ཤུ་མཱ་ཤི་ཀའི་མཚན་གྱི་ཐོག་ནས་མི་འདི་ཁྱེད་ཀྱི་མདུན་དུ་ཁམས་བཟང་པོར་བཞུགས་པ་ཁྱེད་ཚོ་དང༌། ཡི་སི་ར་ཨེལ་གྱི་མི་ཚང་མས་ཤེས་པར་གྱིས་ཤིག

“Let it be known to all of you and to all the people of Israel that by the name of Jesus Christ of Nazareth, whom you crucified, whom God raised from the dead – by him this man is standing before you well.”

Then he reminds them of a sutra from scripture, ‘You leaders, whose office is to build and uphold the true dharma of Israel, see what you did to him. This Jesus, the very foundation of dharma … ‘

Verse 11

ཡེ་ཤུ་ནི་གསུང་རབ་ལྟར་ཁྱོད་ཚོ་བཟོ་པ་རྣམས་ཀྱིས་དོར་བའི་རྡོ་སྟེ་རྨང་རྡོར་གྱུར་བ་དེ་ཡིན་ནོ།

“This Jesus is ‘the stone that was rejected by you, the builders, which has become the cornerstone’

(Peter quotes a sutra in Psalm 118 verse 22).”

He goes on, ‘He is the One come to bring us salvation (v.12)”. And the sangha knew full well that he was continuing to refer to the sutra in Psalm 118, which reads, “Save now, O Lord … Blessed is he that is coming in the name of the Lord.” [These verses foretelling the Messiah were known even to the common people who shouted them when welcoming Jesus into Jerusalem (Mark 11:9)]

Peter, ‘He’s the only One. Although you rejected him, God raised him.’

Verse 12

ཐར་པ་ནི་གཞན་སུ་ཡང་ལས་འབྱུང་མི་སྲིད། གང་ཡིན་ཞེ་ན། ང་ཚོ་ཐར་བར་འགྱུར་བའི་ཆེད་དུ་མི་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་མཚན་འདི་མ་གཏོགས་པར་གཞན་ཞིག་ནམ་འོག་ཏུ་གནང་བ་མ་ཡིན་ནོ་” ཞེས་གསུངས།

“And there is salvation in no one else, for there is no other name under heaven given among men by which we must be saved.”

Peter, the Galilean fisherman, spoke like a learned scribe! And the sangha had no answer, except to command them to speak no more in Jesus’s name. But, again, Peter and John answer them back!

Verses 19, 20

པེ་ཏྲོ་དང་ཡོ་ཧ་ནན་གྱིས་ཁོ་ཚོར་ “ཁྱེད་ཀྱི་གསུང་ངམ། དཀོན་མཆོག་གི་བཀའ་ལ་ཉན་པ་ནི་དཀོན་མཆོག་གི་སྤྱན་སྔར་ཇི་ཞིག་འོས་པ་ཡིན་པར་ཁྱེད་ཀྱིས་ཐག་གཅོད་བྱེད་དགོས་ཏེ། ང་ཚོས་གང་མཐོང་བ་དང་ཐོས་པའི་སྐོར་ལ་འཆད་རྒྱུ་ལས་ཐབས་གཞན་མེད་” ཅེས་གསུངས།

“Whether it is right in the sight of God to listen to you rather than to God, you must judge. For we cannot but speak of what we have seen and heard.”

Then they were released, and went back to their friends to pray with them for continuing boldness of speech (vv.23-31).

**************

Next time we will read about the compassion and generosity that the Holy Spirit gave to believers; but also about what happened to two persons who only pretended to be compassionate.

PETER  APOSTLE  OF  JESUS  CHRIST

Acts Chapter 4 verse 32 to Chapter 5 verse 11 – God uses Peter to warn the Church

(མཛད་པ། 4:32-37)

32 ཡང་དད་ལྡན་གྱི་མི་ཚོགས་བློ་སེམས་གཅིག་མཐུན་པར་བཞུགས་ཏེ། ཁོ་ཚོའི་ནང་ནས་རང་ནོར་རང་གི་ཡིན་ཟེར་མཁན་གཅིག་ཀྱང་མེད་པས། ནོར་རྫས་ཐམས་ཅད་ཐུན་མོང་དུ་བྱས།

33 ནུས་མཐུ་ཆེན་པོས་སྐུ་ཚབ་རྣམས་ཀྱིས་གཙོ་བོ་ཡེ་ཤུ་འཆི་བ་ནས་སླར་གསོན་པར་དཔང་པོ་མཛད། དཀོན་མཆོག་གི་ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོ་ཁོང་ཚོ་ཚང་མར་བབས་སོ།

34-35 དད་ལྡན་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་དབུལ་པོ་གཅིག་ཀྱང་མེད། རྒྱུ་མཚན་ནི་ས་ཞིང་ངམ་ཁང་པ་ཡོད་པའི་མི་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་དེ་ཚོ་བཙོངས་ནས་དངུལ་ཐོབ་པ་དང༌། དད་ལྡན་གཞན་ལ་ཕན་པའི་ཕྱིར་སྐུ་ཚབ་རྣམས་ཀྱི་ཞབས་ཀྱི་དྲུང་དུ་བཞག དེ་ནས་ཁོང་ཚོས་མི་རེ་རེ་ལ་དགོས་པ་བཞིན་དུ་བགོ་བཤའ་བརྒྱབ།

36 ཡང་ཀིབ་རུ་གླིང་ཕྲན་ནས་ཡིན་པའི་སྐྱེས་པ་ཡོ་སེབ་ཟེར་མཁན་ཞིག་ཡོད་དེ། ཁོང་ནི་ལེ་ཝི་པ་ཞིག་ཡིན། སྐུ་ཚབ་རྣམས་ཀྱིས་ཁོང་ལ་མིང་པར་ན་པཱ་ཞེས་བཏགས་པ་སྟེ། བློ་སྟོབས་སྤེལ་མཁན་ཞེས་པའི་དོན་ཡིན།

37 ཁོང་ལ་ཡོད་པའི་ཞིང་ཁ་ཞིག་བཙོངས་ནས་དེའི་རིན་གོང་འཁྱེར་ཡོང་བ་དང༌། སྐུ་ཚབ་རྣམས་ཀྱི་ཞབས་ཀྱི་དྲུང་དུ་བཞག་གོ །

(མཛད་པ། 5:1-11)

1 འོན་ཀྱང་ཨ་ནན་ཡཱ་ཟེར་བའི་སྐྱེས་པ་ཞིག་དང་ཁོའི་བཟའ་ཟླ་སབ་ཕི་རཱ་གཉིས་ཀྱིས་ཞིང་ཁ་ཞིག་བཙོངས་ནས།

2 ཨ་ནན་ཡཱ་ཡིས་སའི་རིན་གོང་ཆ་ཤས་ཤིག་རང་གི་དོན་ལ་བཞག་ནས་ས་རིན་ལྷག་མ་སྐུ་ཚབ་རྣམས་ཀྱི་ཞབས་ལ་བཞག་པ་དེ་སབ་ཕི་རཱ་ཡིས་ཀྱང་ཤེས་ཀྱི་ཡོད།

3 ཡང་སྐུ་ཚབ་པེ་ཏྲོས་ “ཨ་ནན་ཡཱ། བདུད་སཱ་ཏན་གྱིས་ཁྱོད་ཀྱི་སེམས་ཁྱབ་ནས་དཀོན་མཆོག་གི་དམ་པའི་ཐུགས་ཉིད་ལ་རྫུན་བཤད་དེ། སའི་རིན་གོང་ཆ་ཤས་རང་ལ་བཞག་པ་དེ་ཅི་ཡིན།

4 ཞིང་ཁ་དེ་མ་བཙོངས་པའི་སྔོན་དུ་ཁྱོད་རང་གི་མ་ཡིན་ནམ། ཡང་བཙོངས་པའི་རྗེས་སུ་སའི་རིན་གོང་ཁྱོད་ལ་དབང་བ་མ་ཡིན་ནམ། བསམ་པ་འདི་ཁྱོད་ཀྱི་སེམས་ལ་སྐྱེས་པ་དེ་ཅི་ལྟར་སྲིད། ཁྱོད་ཀྱིས་མི་རྣམས་ལ་མ་བཤད་ཀྱི། དཀོན་མཆོག་ལ་རྫུན་བཤད་” ཅེས་གསུངས།

5 གཏམ་དེ་གོ་མ་ཐག་ཨ་ནན་ཡཱ་ས་ལ་འགྱེལ་ནས་ཤིའོ། དེའི་སྐོར་ཐོས་པ་ཐམས་ཅད་ཤིན་ཏུ་འཇིགས།

6 གཞོན་ནུ་རྣམས་ཀྱིས་ཁོའི་ཕུང་པོ་རས་ཀྱིས་བཏུམས་ནས་ཕྱི་རོལ་དུ་འཁུར་ཏེ་དུར་དུ་བཅུག

7 དེ་ནས་ཆུ་ཚོད་གསུམ་ཙམ་གྱི་རྗེས་སུ་ཁོ་ལ་ཅི་བྱུང་བ་མི་ཤེས་པར་ཁོའི་བཟའ་ཟླ་ཡོང་ཞིང༌།

8 སྐུ་ཚབ་པེ་ཏྲོས་ཁོ་མོར་ “ང་ལ་ཤོད་དང༌། ཁྱོད་གཉིས་ཀྱིས་ས་ཞིང་བཙོངས་ནས་རིན་གོང་འདི་ཙམ་ཐོབ་བམ་” ཞེས་གསུངས་པས་ཁོ་མོས་ “ལགས་ཡིན། རིན་གོང་དེ་ཙམ་ཡིན་” ཞེས་སྨྲས་པ་དང༌།

9 སྐུ་ཚབ་པེ་ཏྲོས་ཁོ་མོར་ “དཀོན་མཆོག་གི་དམ་པའི་ཐུགས་ཉིད་ལ་ཉམས་ཚོད་བྱེད་པའི་ཕྱིར་ཁྱོད་གཉིས་ཀྱིས་མོས་མཐུན་བྱས་པ་དེ་ཅི་ཡིན། ལྟོས་ཤིག ཁྱོད་ཀྱི་ཁྱོ་བོའི་ཕུང་པོ་དུར་དུ་འཇུག་མཁན་སྒོ་ལ་འདུག ཁོ་ཚོས་ཁྱོད་ཀྱི་ཕུང་པོ་ཕྱི་རོལ་དུ་འཁུར་ངེས་ཡིན་” ཞེས་གསུངས་མ་ཐག

10 ཁོང་གི་ཞབས་ཀྱི་དྲུང་དུ་འགྱེལ་ནས་ཁོ་མོ་ཤིའོ། གཞོན་ནུ་རྣམས་ནང་ལ་ཡོང་ནས་ཁོ་མོ་ཤི་བར་མཐོང་བས། ཁོ་མོའི་ཕུང་པོ་ཕྱིར་འཁུར་བ་དང༌། ཁྱོ་བོའི་དུར་སའི་ཉེ་འགྲམ་ལ་དུར་དུ་བཅུག

11 ཡང་དོན་དེའི་སྐོར་ཐོས་མཁན་དང༌། ཆོས་ཚོགས་ཀྱི་མི་ཚང་མ་འཇིགས་སྐྲགས་སྐྱེས་སོ།།

སྐུ་ཚབ་རྣམས་ཀྱིས་ངོ་མཚར་བའི་དོན་མང་པོ་མཛད་པ།

 

**************************

 

See how the whole community of believers were enjoying such Christ-like compassion in their relationships with each other!

Chapter 4 verses 32-37 Now the full number of those who believed were of one heart and soul, and no one said that any of the things that belonged to him was his own, but they had everything in common. And with great power the apostles were giving their testimony to the resurrection of the Lord Jesus, and great grace was upon them all. There was not a needy person among them, for as many as were owners of lands or houses sold them and brought the proceeds of what was sold and laid it at the apostles’ feet, and it was distributed to each as any had need. Thus Joseph, who was also called by the apostles Barnabas (which means son of encouragement, a Levite, a native of Cyprus, sold a field that belonged to him and brought the money and laid it at the apostles’ feet.

And then a terrible event happened, bringing such fear to the community!

Chapter 5 verses 1-6 But a man named Ananias, with his wife Sapphira, sold a piece of property, and with his wife’s knowledge he kept back for himself some of the proceeds and brought only a part of it and laid it at the apostles’ feet. But Peter said, “Ananias, why has Satan filled your heart to lie to the Holy Spirit and to keep back for yourself part of the proceeds of the land? While it remained unsold, did it not remain your own? And after it was sold, was it not at your disposal? Why is it that you have contrived this deed in your heart? You have not lied to men but to God.” When Ananias heard these words, he fell down and breathed his last. And great fear came upon all who heard of it. The young men rose and wrapped him up and carried him out and buried him.

What happened that day?

Were Ananias and Sapphira pretending to be generous and Christ-like?

Yes. It was revealed to Peter by the Holy Spirit that Satan had made them dare to pretend to give all the money while keeping some for themselves.

Yet they “agreed together” to do it in the sight of God who knows everything (v.9).

So, what did they pray to the Holy Spirit? Was it? ‘See how holy we are in giving so much!’ And then did they say to each other? ‘Surely God knows how good we are and will not mind if we keep just a little for ourselves; and people will think we gave it all.’

So, see how they lied in persuading themselves that they could be both selfish and unselfish at the same time, then how they lied to men in pretending to give all, but – above all – how they lied to God because what they prayed to the Holy Spirit was not true and what they did was actually self-serving.

Peter recognized Ananias’s death as being the judgment of God, and expected it to fall on Sapphira as well. So, when he accused her, she also died (vv.7-10).

They had “tested the Holy Spirit” (v.9), and the Holy Spirit showed his anger. It was a stern lesson for all of us who believe, that we may be saved. There will be a far worse death on God’s Day of Judgment, if we also do not listen but choose to have two minds and hypocritical pretence in our behaviour.

Verse 11 And great fear came upon the whole church and upon all who heard these things.

This is the first use of the word ‘church’ (chos-tschoks). That day it was to the whole church a lesson bringing “great fear” (vv.5,11) both for those who believed then, and also for all who would believe down through all the years since then, a lesson for us not to be hypocritical and self-serving in our service to God.

 

***************

 

Jesus had hard things to say about the hypocritical Jewish lamas, the religious leaders, who pretended to be holy (Matthew 23:27-28).

 It is a temptation for all of us. But, for those who wish to give money and help to the needy without letting everyone know about it, he gave helpful advice (Matthew 6:1-4).