(པེ་ཏྲོ། ༡ 1:22 – པེ་ཏྲོ། ༡ 2:3)

བདེན་པའི་བཀའ་ལ་ཉན་པའི་སྒོ་ནས་སེམས་དག་པར་བྱས་ཏེ། སྤུན་ཟླ་རྣམས་ལ་སྙིང་ཐག་པ་ནས་བྱམས་པར་བྱེད་པས། གཅིག་གིས་གཅིག་ལ་སེམས་ཀྱི་གཏིང་ནས་བྱམས་པ་བྱེད།

 གང་ལགས་ཟེར་ན། ཁྱེད་ཚོ་མི་རྟག་པའི་ས་བོན་མིན་ཏེ་རྒྱུན་དུ་གནས་པའི་ས་བོན་ལས་ཡང་བསྐྱར་སྐྱེས། ས་བོན་དེ་ནི་འཚོ་བའི་སྤྱོད་ལམ་སྟོན་པའི་དཀོན་མཆོག་གི་བཀའ་རྟག་ཏུ་གནས་པ་དེ་ཡིན་ནོ།

ཤ་ཁྲག་གདོས་བཅས་རྩྭ་དང་འདྲ།།

དཔལ་ཡོན་གཟི་བརྗིད་མེ་ཏོག་འདྲ།།

རྩྭ་སྐམ་མེ་ཏོག་རྙིད་འགྱུར་ཀྱང༌།།

 གཙོ་བོའི་བཀའ་ནི་རྒྱུན་དུ་གནས།།

བཀའ་དེ་ནི་ཁྱེད་ཚོར་བསྒྲགས་པའི་འཕྲིན་བཟང་ཡིན་ནོ།།

དེའི་ཕྱིར་ངན་སེམས་དང༌། མགོ་སྐོར། ཁ་བཤད་དོན་ལ་མི་གནས་པ། ཕྲག་དོག སྨད་ར་གཏོང་བ་ཚང་མ་སྤོངས་ཤིག

ཁྱེད་ཚོས་གཙོ་བོའི་ཐུགས་རྗེ་མྱངས་པས། ཁྱེད་ཚོས་དམར་འབྱར་རྣམས་ལྷད་མེད་པའི་འོ་མ་ལ་གདུང་བ་ལྟར། དཀོན་མཆོག་གི་བཀའ་ལ་གདུང་བར་གྱིས་ཤིག དེ་ནས་ཁྱེད་ཚོ་ཐར་པའི་ཐོག་ནས་འཚར་ལོངས་འབྱུང༌།

 

 

(1 Peter 1:22 – 2:3)

Having purified your souls by your obedience to the truth for a sincere brotherly love, love one another earnestly from a pure heart, since you have been born again, not of perishable seed but of imperishable, through the living and abiding word of God; for

“All flesh is like grass and all its glory like the flower of grass. The grass withers, and the flower falls, but the word of the Lord remains forever.” And this word is the good news that was preached to you.

So put away all malice and all deceit and hypocrisy and envy and all slander. Like newborn infants, long for the pure spiritual milk, that by it you may grow up into salvation— if indeed you have tasted that the Lord is good.

 

 

                                    Letting God’s Word Prepare Us for Eternal Glory

 

Verse 22

Peter remembers Jesus’ command to love one another as deeply as your own selves (see Mark’s Gospel 12:31).

 

Verse 23

But how to love deeply? Peter continues, ‘You are new-born, and the seed-word of God, which gave you new birth, that will remain within you to show you also the pathway of life’.

 

Verses 24, 25a

As the prophet Isaiah wrote, ‘All men may flourish in their flesh-life for a while; then they will wither and die. But God’s word lives on for ever.’

 

[Comment on the Sutra (Isaiah 40:6-8)

Both the flowers in the pasture lands and the grasses on roof tops grow up each summer, green and glorious; but then they dry up, and their greenness fades. Their seeds give them birth, they live for a while only; again and again in a cycle.

But God’s word of good news is the seed of the spiritual life that lives on within us; that word is eternal (ever viable), and it prepares us for life in heaven.]

 

Verse 25b

The mouth of the Lord (Isaiah 40:5) spoke the word of the glory that will be ours. The prophet heard it and wrote it down in the sutra. And Peter writes, saying ‘We too have received it and passed it on to you, this word of good news.’

 

Chapter 2 verses 1-3

And he continues, ‘Therefore, you believers, put away all ignorance (Ch 1:14) and the harmful attitudes (nyon-mongs) of your earlier life. Stop lying, hating, and pretending to love. Grow up with a healthy longing to taste and enjoy Jesus’ goodness.’

 

(པེ་ཏྲོ། ༡ 2:4-10)

ཁྱེད་ཚོ་དཀོན་མཆོག་གི་གསོན་པོའི་རྨང་རྡོ་མཱ་ཤི་ཀའི་མདུན་དུ་ཡོང་བཞིན་ཡོད། མི་རྣམས་ཀྱིས་ཁོང་དང་ལེན་མ་བྱས་ཀྱང༌། དཀོན་མཆོག་གི་སྤྱན་སྔར་ཁོང་བདམས་པ་དང་རྩ་ཆེན་ཡིན།

ཁྱེད་ཚོ་ཡང་གསོན་པའི་རྡོ་ལྟར་དཀོན་མཆོག་གི་ཐུགས་ཉིད་ཀྱི་ཕོ་བྲང་ལ་རྩིག་བཞིན་ཡོད་པ་མ་ཟད། དམ་པའི་ཆོས་དཔོན་ཡང་ཡིན། ཡེ་ཤུ་མཱ་ཤི་ཀ་བརྒྱུད་ནས་ཁྱེད་ཚོས་དཀོན་མཆོག་ཐུགས་མཉེས་པའི་སེམས་ཉིད་ཀྱི་མཆོད་པ་འབུལ།

མདོ་ལས་འཁོད་པ་ལྟར།

ལྟོས་དང་ཙི་ཡོན་ཡུལ་གྲུར་ང་ཡིས་ནི།།

བདམས་པའི་རྩ་ཆེན་རྨང་རྡོ་ལེགས་པར་རྩིག།

ཁོང་ལ་དད་པ་ངོ་ཚར་མི་ལྷུང་ངོ༌།།

དེས་ན་དད་ལྡན་རྣམས་ལ་ཁོང་ནི་རྩ་ཆེན་ཡིན་ཏེ། མ་དད་པ་རྣམས་ལ་ནི།

བཟོ་བ་རྣམས་ཀྱིས་དོར་བའི་རྡོ།།

ཁང་པའི་རྨང་རྡོ་རང་དུ་གྱུར།།

ཡང༌།

ལམ་ཀྱི་བཀག་རྡོ་དང་ནི་ལྷུང་བའི་བྲག།

དེ་བཞིན་དུ་ཁོ་ཚོ་ལྷུང་བའི་རྒྱུ་མཚན་ནི་ཐོག་མར་བཀོད་པ་ལྟར་བཀའ་ལ་མ་ཉན་པས་སོ། འོན་ཀྱང་མུན་པ་ལས་ཁོང་གི་ཡ་མཚན་ཆེ་བའི་འོད་ནང་དུ་བོས་པར་མཛད་མཁན་དཀོན

་མཆོག་གི་ཁྱད་དུ་འཕགས་པའི་མཛད་པ་སྒྲོག་པའི་ཕྱིར། ཁྱེད་ཚོ་ནི་བདམས་པའི་མི་རིགས་དང༌། རྒྱལ་རིགས་ཀྱི་ཆོས་དཔོན། མི་རྒྱུད་དམ་པ། དཀོན་མཆོག་གི་ཁོངས་མི་བཅས་ཡིན་ནོ།

 སྔར་སོང་ཁྱེད་ཚོ་འབངས་མི་མ་ཡིན་ཡང༌།།

ད་ཆ་དཀོན་མཆོག་གི་འབངས་མི་སུ་གྱུར།།

སྔར་སོང་ཁྱེད་ཚོར་ཐུགས་རྗེ་མ་ཐོབ་ཀྱང༌།།

ད་ནི་ཁྱེད་ཚོར་ཐུགས་རྗེ་ཐོབ་པར་གྱུར།།

 

 

(1 Peter 2:4-10)

As you come to him, a living stone rejected by men but in the sight of God chosen and precious, 5 you yourselves like living stones are being built up as a spiritual house, to be a holy priesthood, to offer spiritual sacrifices acceptable to God through Jesus Christ. 6 For it stands in Scripture:

“Behold, I am laying in Zion a stone,

    a cornerstone chosen and precious,

and whoever believes in him will not be put to shame.”

So the honor is for you who believe, but for those who do not believe,

“The stone that the builders rejected

    has become the cornerstone,”

and

“A stone of stumbling,

    and a rock of offense.”

They stumble because they disobey the word, as they were destined to do.

But you are a chosen race, a royal priesthood, a holy nation, a people for his own possession, that you may proclaim the excellencies of him who called you out of darkness into his marvelous light. Once you were not a people, but now you are God’s people; once you had not received mercy, but now you have received mercy.

 

 

Royal Service in God’s Shining Palace

Peter quotes a series of sutras written by the prophets to describe the new status that we new-born (verse 2) believers will grow up to enjoy.  The sutras make use of two pictures:

Picture #1 – We are a Living Palace

Jesus is like a living foundation stone (verse 4 Tibetan text). When you come to him you are being built (verse 5) onto him like living stones into a building. We are the building, we the assembly of believers brought together; we are God’s palace. So now, because God lives with us and in us, we can meet him. We are like priests able to make offerings, offerings of heart-service; and it is all possible because of Jesus (verses 5, 6).

But non-believers, like the Jewish ‘sangha’ (dke-’dun), do not want Jesus as their foundation (verse 7); they trip on him as it were (verses 8).

Picture #2 – We are God’s Own People

Peter writes ‘You are exiles (Chapters 1:1 and 2:11)’. Yes, many of them were living away from home (gnas-gyar-pa). But now all that has changed, because now they, and we, have a new homeland! See how the sutras describe it in verses 9 and 10 (Tibetan text).

i.     You are not just Jews, Tibetans, whatever – but you are now chosen to be Jesus-people (yeshu-pa) also, with heaven as our homeland

ii.     You are priests who can talk to King Jesus (see also verse 5)

iii.    You are born not just of a long line of Tibetan ancestors – you now also join the long line of God’s own holy people who have enjoyed God’s mercy down though the years

iv.     God has appointed you to belong to his own close circle of members.

And, says Peter, God’s purpose is for you to proclaim his shining glory to the dark world, serving him like his ambassadors.