(Hebrews 11:17-19)

By faith Abraham, when he was tested, offered up Isaac, and he who had received the promises was in the act of offering up his only son, of whom it was said, “Through Isaac shall your offspring be named.”

He considered that God was able even to raise him from the dead, from which, figuratively speaking, he did receive him back.

ཡ་ཧུ་དཱ་པ། 11:17-19

དཀོན་མཆོག་གིས་མེས་པོ་ཨབ་ར་ཧམ་ལ་ཨི་སཱག་བརྒྱུད་ནས་ཁྱོད་ཀྱི་བུ་རྒྱུད་རྩི་བར་འགྱུར་ཞེས་གསུངས་ཀྱང༌། ཉམས་ཚོད་བླངས་པའི་ཚེ་དད་པའི་སྒོ་ནས་ཞལ་ཆད་འཛིན་མཁན་ཨབ་ར་ཧམ་གྱིས་རང་གི་བུ་གཅིག་པོ་ཨི་སཱག་མཆོད་པར་འབུལ་གྲབས་བྱས།

ཨབ་ར་ཧམ་གྱིས་དཀོན་མཆོག་གིས་མི་རྣམས་འཆི་བ་ལས་སླར་གསོན་དུ་མཛད་ཐུབ་པར་སྙམ་ཞིང༌། ཁོང་ལ་བུ་ཨི་སཱག་འཆི་བ་ལས་ལོག་པ་བཞིན་ཐོབ།

 

***************************

The son Isaac for whom Abraham had waited so long was now coming of age – a son through whom all God’s promises of offspring and of blessing for the whole world would come true. Yet now, at this time, God was telling him to offer Isaac as a blood sacrifice. Why? What to say?

And the boy asked, ‘Where is the lamb?’ Abraham answered, ‘God will provide a lamb.’

God had brought Abraham 1,700km from Ur; he had walked the Promised Land as sojourner from N to S; four times God had repeated His Great Promise of many offspring who would occupy the land.

Were land and offspring just illusory things (dngos po) (- and so must certainly be destroyed, ‘jig gyu los yod) ; were they impermanent or permanent (rtag pa red /  mi rtag pa red)? Abraham knew the answer. They were impermanent and destructible; but they were a picture of the truth.

They reached the place of sacrifice. An altar was built. Still there was no lamb.

But in obedience to God, Abraham took the knife to Isaac’s throat because he had faith in the real truth (don dam bden pa); which was that in some unseen way God would provide the many offspring he had promised.

 

བཀོད་པ 22:1-19

1དུས་ཚོད་འགའ་ཤས་ཀྱི་རྗེས་སུ་དཀོན་མཆོག་གིས་ཨབ་ར་ཧམ་ལ་ཚོད་བལྟ་གནང་ཞིང་ཁོ་ལ། ཨབ་ར་ཧམ་ཞེས་འབོད་པས། ཁོས་ང་འདི་རུ་ཡོད་ཅེས་ཞུས་པ་དང་།

2དཀོན་མཆོག་གིས་ཁོ་ལ། ད་ཁྱོད་ཀྱིས་རང་གི་ཧ་ཅང་གཅེས་པའི་བུ་གཅིག་པུ་ཨི་སཱག་འཁྲིད་དེ་མོ་རི་ཡཱ་ཞེས་པའི་ཡུལ་དུ་སོང་ཞིག ངས་ཁྱོད་ལ་བསྟན་པའི་རི་ཞིག་ཏུ་ཁོ་ནི་ང་ལ་དམར་མཆོད་ཀྱི་ཆེད་དུ་འབུལ་ཞིག་ཅེས་བཀའ་གནང་ངོ་།

3ཨབ་ར་ཧམ་སྔ་དྲོ་ལངས་ཏེ་དམར་མཆོད་ཀྱི་ཆེད་དུ་ཤིང་འགའ་ཤས་བཅད་དེ་བོང་བུར་བཀལ་ནས། བུ་ཨི་སཱག་དང་གཡོག་པོ་གཉིས་འཁྲིད་དེ། དཀོན་མཆོག་གིས་གསུངས་པའི་གནས་སུ་སོང་ངོ་།

4ཞག་གསུམ་པ་ལ་ཨབ་ར་ཧམ་གྱིས་ས་ཆ་དེ་ཐག་རིང་ནས་མཐོང་ངོ་།

5དེ་ནས་ཨབ་ར་ཧམ་གྱིས་གཡོག་པོ་ལ། ཁྱོད་ཚོ་བོང་བུ་མཉམ་དུ་དེར་སྡོད་ཅིག་དང་། ང་དང་ངའི་བུ་གནས་དེར་ཕྱིན་ནས་སྨོན་ལམ་བཏབ་ཅིང་ཁྱོད་ཚོའི་རྩར་ལོག་ཡོང་ཞེས་སྨྲས་སོ།

6དམར་མཆོད་ཀྱི་ཤིང་དེ་ཨི་སཱག་ལ་འཁུར་བཅུག་སྟེ། ཨབ་ར་ཧམ་གྱིས་གྲི་ཞིག་དང་སོ་ལེའི་མེ་ཞིག་འཁྱེར་ནས་ཁོང་གཉིས་མཉམ་དུ་སོང་ངོ་། 7ཁོང་ཚོ་ལམ་དུ་འགྲོ་བའི་ཚེ་ཨི་སཱག་གིས་ཕ་ཨབ་ར་ཧམ་ལ།

ངའི་ཡབ་ལགས། ལགས་ངའི་བུ།

མེ་འབར་བའི་ཕྱིར་ཤིང་དང་སོ་ལེའི་མེ་ཡོད་ཀྱང་། དམར་མཆོད་ཀྱི་ཕྱིར་ལུ་གུ་ག་རུ་ཡོད་དམ་ཞེས་ཨི་སཱག་གིས་ཞུས་སོ།

8ཨབ་ར་ཧམ་གྱིས། དཀོན་མཆོག་རང་ཉིད་ཀྱིས་ང་ཚོ་ལ་ལུག་གུ་ཞིག་གནང་ཡོང་ཞེས་སྨྲས་པ་དང་། ཁོ་གཉིས་མཉམ་དུ་མུ་མཐུད་ནས་སོང་ངོ་།

9དཀོན་མཆོག་གིས་གསུངས་པའི་གནས་སུ་བསླེབས་ཏེ། ཨབ་ར་ཧམ་གྱིས་དེ་རུ་མཆོད་ཁྲི་ཞིག་བཟོས་ནས་ཤིང་སྒྲིག་པ་དང་། རང་གི་བུ་ཨི་སཱག་ཐག་པའི་བསྡམས་ནས་མཆོད་ཁྲིའི་ཤིང་གི་སྒང་དུ་བཞག་གོ

10དེ་ནས་ཨབ་ར་ཧམ་གྱིས་བུ་བསད་པའི་ཕྱིར་ལག་པའི་གྲི་དེ་ཡར་འཆར་བ་དང་།

11འོན་ཀྱང་གཙོ་བོ་དཀོན་མཆོག་གི་ཕོ་ཉས་ནམ་མཁའ་ནས་བོས་ཏེ། ཨབ་ར་ཧམ། ཨབ་ར་ཧམ་གསུངས་པ་དང་།

ཁོས་ང་འདི་རུ་ཡོད་ཞུས་པ་ལས།

12ཕོ་ཉས། ཁྱོད་ཀྱི་བུ་ལ་གནོད་པ་གང་ཡང་མ་བྱེད་ཅིག། ད་ལྟ་ངའི་དོན་དུ་ཁྱོད་ཀྱིས་རང་གི་བུ་གཅིག་པུ་དེའང་མ་འཕང་པས། ད་ཁྱོད་ཀྱིས་དཀོན་མཆོག་ལ་གུས་ཞབས་དང་བཀའ་སྲུང་བ་དེ་ངས་ཤེས་བྱུང་གསུངས་སོ།

13ཨབ་ར་ཧམ་གིས་ཡར་བལྟས་པ་དང་། ཤིང་ལྡུམ་ཞིག་གི་འོག་ཏུ་ར་ཅོ་ཁོན་ཡོད་པའི་ལུག་གུ་ཞིག་མཐོང་ངོ་། ལུག་གུ་དེ་བླངས་ནས་རང་གི་བུའི་ཚབ་ཏུ་སྦྱིན་སྲེག་གི་མཆོད་པར་ཕུལ་ལོ།

14ཨབ་ར་ཧམ་གྱིས་ས་གནས་དེའི་ལ་གཙོ་བོ་དཀོན་མཆོག་གིས་གནང་བར་འགྱུར་ཞེས་མིང་བཏགས་སོ། དེའི་ཕྱིར་དེ་རིང་གི་བར་དུ་མི་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ས་གནས་དེ་ནི་དཀོན་མཆོག་གི་རི་བོར་རུ་ཁོང་གིས་གནང་བར་འགྱུར་ཞེས་ཟེར་རོ།

15གཙོ་བོ་དཀོན་མཆོག་གི་ཕོ་ཉས་ཨབ་ར་ཧམ་ལ་ནམ་མཁའ་ནས་ཡང་སྐྱར་བོས་ཏེ་གསུངས་པ།

16གཙོ་བོ་དཀོན་མཆོག་གིས་གསུངས་བཞིན་ཡོད། ངའི་མིང་གི་ནང་དམ་བཅའ་བྱེད་ཡོད། ཁྱོད་ཀྱིས་ལས་འདི་བྱས་པ་དང་། ཁྱོད་རང་གི་བུ་གཅིག་པུ་དེ་ང་ལས་མ་བཀག་པས་ངས་ངེས་པར་དུ་ཁྱོད་ལ་བྱིན་རླབས་སྤྲོད་རྒྱུ་ཡིན།

17དེར་བརྟེན་ངས་མནའ་འདི་འཇོག་གི་ཡོད། ནམ་མཁར་ཡོད་པའི་སྐར་མ་རྣམས་དང་རྒྱ་མཚོའི་མཐའ་ལ་ཡོད་པའི་བྱེ་མ་ལྟར་ཁྱོད་ལ་རིགས་བརྒྱུད་མང་པོ་སྤྲོད་རྒྱུ་ཡིན། ཁྱོད་ཀྱི་རིགས་བརྒྱུད་རྣམས་ཀྱིས་རང་གི་དགྲ་བོ་རྣམས་ལ་དབང་འཛིན་བྱེད་པར་འགྱུར།

18ཁྱོད་ཀྱི་ངའི་བཀའ་ལ་ཉན་པའི་རྐྱེན་གྱིས་ངས་ཁྱོད་ཀྱི་རིགས་བརྒྱུད་ལ་བྱིན་གྱིས་རླབས་པ་ལྟར། ཁོ་ཚོ་ལའང་བྱིན་རླབས་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་ང་ལ་ཞུས་པར་འགྱུར།

19དེ་ནས་ཨབ་ར་ཧམ་གཡོག་པོ་ཚོའི་རྩར་ཕྱིར་ལོག་ནས། དེ་ཚོ་དང་མཉམ་དུ་རང་གི་ས་གནས་བྷིར་ཤེ་བྷ་རུ་སོང་ནས། དེར་ཨབ་ར་ཧམ་གཞིས་ཆགས་སོ༎

 

And God did provide.

A ram had to die so that Abraham’s beloved only son would live to have offspring. And those offspring would one day occupy the Promised Land.

 

******

 

Abel, Enoch, Noah, Abraham, Sarah, Isaac and Jacob all sought a ‘better country’ than the one they had left, but they never obtained the fields and hills of any earthly country. They only ‘saw afar’. Canaan was a fertile country with a beautiful city, Jerusalem, but what God had promised was an unfading heavenly land and city.

 

ཡ་ཧུ་དཱ་པ། 11:13-16

13 དེ་ཚོ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་མ་འཆི་བར་དུ་དད་པ་ལ་བརྟེན་ཏེ། གང་ཞལ་གྱིས་བཞེས་པ་མ་ཐོབ་ཀྱང༌། ཐག་རིང་ནས་མཐོང་ཞིང་དགའ་བསུ་བྱས། འཇིག་རྟེན་འདིར་རང་ཉིད་གནས་གཡར་བ་དང༌། མགྲོན་པོར་ངོས་འཛིན་བྱས།

14 དེ་ལྟར་སྨྲ་བའི་མི་རྣམས་ཀྱིས་འདི་ངའི་ཕ་ཡུལ་ཡིན་ཟེར་ཐུབ་པའི་ལུང་པ་ཞིག་སྒུག་མཁན་ཡིན་པར་གསལ་སྟོན་བྱེད།

15 ཡུལ་གང་ནས་ཐོན་པ་དེ་དྲན་པ་ཡིན་ན་དེར་ལོག་པའི་གོ་སྐབས་བྱུང་ཡོད།

16 འོན་ཀྱང་ཁོ་ཚོས་དེ་ལས་ལེགས་པའི་ཡུལ་ཏེ་དཀོན་མཆོག་གི་ཞིང་ཁམས་སུ་ཡོད་པ་དེ་རེ་སྒུག་བྱེད་མཁན་ཡིན། དེའི་ཕྱིར་དཀོན་མཆོག་གིས་ཁོ་ཚོའི་དོན་ལ་གྲོང་ཁྱེར་མཆོག་ཅིག་བཤམས་པར་མཛད་ཅིང༌། ཁོང་ཁོ་ཚོའི་དཀོན་མཆོག་ཅེས་ཟེར་བར་ཐུགས་ཚ་མི་གནང༌།

 

At Mount Moriah, a ram was provided instead of a son. But one day God would provide the true Lamb, His Only Beloved Son, instead of a ram, to be a sacrifice to clear the sins of the whole world (John 1:36).

Jesus Christ brought liberation (thar pa) for mankind; he was that offspring of Eve whose feet would one day bruise the serpent’s head (Genesis 3:15) by having his feet bruised as he was nailed to the Cross. That ugly piece of wood was the altar on which he made Himself to be a sacrifice for our sins (1 Peter 2:24).